استفاده از غضروفهای پیوندی در جراحی بینی

در جراحی بینی برای تغییر شکل و ترمیم بافت ها از غضروف های پیوندی استفاده می شود. این غضروف ها می توانند از خود فرد برداشته شوند که به آن غضروف های پیوندی خودی یا اتولوگوس گفته می شود. همچنین جراح می تواند از غضروف های مصنوعی استفاده نماید. گوش و دنده بهترین غضروف های پیوندی هستند که از خود فرد برداشته می شوند.
 گرافت ها قطعه بافت هایی هستند که در ناحیه ای از بدن گذاشته یا کاشته می شوند. انواع مختلف گرافت وجود دارد که گرافت های پوستی و گرافت های چربی نیز جزء آن ها می باشند اما در جراحی بینی از گرافت های غضروفی و گرافت های استخوانی استفاده می شود و منظور ما از گرافت به این دو نوع اشاره دارد.
تیغه بینی، غضروف های پشت گوش و غضروف های دنده، منابع مهم برداشت غضروف و تهیه گرافت غضروفی می باشند. به ندرت از استخوان جمجمه و استخوان لگن نیز گرافت تهیه می شود.
فرورفتگی ها، نقایص، کمبود بافت از مشکلاتی هستند که با گرافت های پیوندی اصلاح می شوند. این مشکلات، قبل از عمل در اثر ضربه، تروما و بیماری ها ممکن است ایجاد شود. در حین عمل در اثر برداشت بیش از حد بافت غضروفی (عدم مهارت جراح) ممکن است ایجاد شود.
از گرافت ها برای ترمیم و پر کردن این فرورفتگی ها و نواقص استفاده می شود. گرافت ها معمولا از بدن خود بیمار تهیه می شود اما گاهی از غضروف های خارج از بدن نیز استفاده می گردد. ترجیح دکتر حسنانی استفاده از غضروف های به دست آمده از خود بدن بیمار می باشد. معمولا از تیغه وسط بینی یا سپتوم بینی استفاده می شود. لاله گوش نیز منبع بسیار مهمی برای برداشت غضروف می باشد. برداشت غضروف از پشت گوش کار نسبتا آسانی است که در حین جراحی انجام می شود و نیاز به مراجعه از قبل وجود ندارد.
برداشت غضروف دنده كمى مشكل تر است ولى در عوض منبع بسيار عالى و غنى براى ترميم بينى مى باشد .
بعضى از جراحان براى راحتى كار از غضروف دنده جسد استفاده مى كنند . غضروف دنده جسد قبل از استفاده، در کارخانه های مخصوص، اشعه دیده و فرآوری می شود و پس از بسته بندی در اختیار جراحان قرار می گیرد. جراح قبل از استفاده، اقدام به نازک سازی غضروف دنده جسد می کند. البته دکتر حسنانی معمولا از این نوع غضروف ها استفاده نمی کند.
یکی از مشکلات رایج بینی های افرادی که در ایران و منطقه خاورمیانه زندگی می کنند، ضعیف بودن غضروف های نوک بینی است و این ضعف غضروفی یکی از علت های شیوع افتادگی بینی در مردم ایران و خاور میانه است. به همین علت، تقویت غضروفی نوک بینی برای بسیاری از بیماران انجام می شود.
استرات کلوملا (columellar strut) که از تیغه وسط بینی بیمار برداشته می شود، برای تقویت غضروفی نوک بینی کاربرد دارد. تقویت غضروفی با استفاده از کلوملار استرات نتیجه خوبی در بر دارد و رضایت بیماران را جلب می کند. این تقویت غضروفی هم در عمل های اولیه و هم در عمل های ثانویه انجام می شود.
برای گرافت گذاری، تکنیک رینوپلاستی با روش باز نسبت به روش بسته ارجحیت دارد. زیرا جراح دید کاملتری دارد و امکان استفاده از دو دست میسر می باشد. در تکنیک بسته اگرچه امکانپذیر است اما سخت تر می باشد.



گرافت و انحراف بینی

از گرافت های غضروفی همچنین برای اصلاح انحراف بینی نیز استفاده می شود. گرافت های بینی در این گونه موارد برای باز نگه داشتن دریچه بینی استفاده می شود تا تنفس بیمار بهتر شود و تأثیر درازمدت بهتری داشته باشد.

آیا امکان تغییر شکل گرافت های غضروفی با مرور زمان وجود دارد؟

گاهی غضروف های دنده انحنا پیدا می کنند. اما غضروف های سپتوم ( تيغه وسط بینی) این مشکل را ندارند. از غضروف لاله گوش به علت نرمی آن برای ترمیم دریچه بینی استفاده می شود. اما برای ترمیم نوك بینی نمی توان از غضروف لاله گوش استفاده کرد. چون غضروف لاله گوش، نازک و ظریف است و نمى تواند از افتادگى نوك بينى جلوگيرى نمايد .
هر غضروفی کاربرد خودش را دارد و جراح با علم و تجربه خود می تواند تشخیص دهد از کدام منبع و برای چه موردی استفاده نماید، تا بهترین نتیجه را بگیرد.